Przyjdź / połącz się, usiądź wygodnie i porozmawiajmy w czym mogę być Ci pomocna.

O mnie

dr Maja Megier

– psycholog, terapeuta TSR

Nazywam się Maja Megier.
Jestem doktorem nauk humanistycznych, psychologiem o specjalności psychologia kliniczna i zdrowia. Ukończyłam szkolenie I i II stopnia Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (TSR), w Polsce uznanej przez Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (PTP) i zgodnie z jego wymogami swoją pracę poddaję stałej superwizji u osób posiadających tytuł superwizora PTP. Wciąż aktualizuję swoją wiedzę i ćwiczę uczestnicząc w szkoleniach z zakresu tematów związanych z psychologią dzieci i młodzieży. Ponadto śledzę na bieżąco najnowsze publikacje naukowe przede wszystkim z obszarów rozwoju dziecka, psychologii klinicznej dzieci i młodzieży, badań edukacyjnych, trendów w naukach kognitywnych.
Jestem certyfikowanym trenerem Treningów Umiejętności Społecznych (TUS SST).
Jak pracuję? Na co dzień pracuję nad rozwiązaniami z dziećmi, młodzieżą oraz ich rodzinami. Twierdzę, że małe zmiany prowadzą do dużych zmian. Uznaję, że każdy ma zasoby – pomagam w ich odnalezieniu – i na ich bazie pomagam szukać rozwiązań tego, co wydaje się trudne. Pracuję z poszanowaniem dla systemu wartości osoby.
Na spotkaniach przyglądamy się wspólnie temu, czemu zechcecie się przyjrzeć i temu, czemu przyjrzeć się trudno.

Gdzie pracuję?

Pomagam żłobkom, przedszkolom oraz szkołom – obserwuję trudności wychowawcze lub rozwojowe dzieci. Wraz z wychowawcami oraz rodzicami poszukujemy wspólnie najlepszych rozwiązań.

Prowadzę szkolenia dla grup zawodowych pracujących z dziećmi i młodzieżą, między innymi dla rad pedagogicznych, pracowników przedszkoli, żłobków. Od kilkunastu lat prowadzę zajęcia dla studentów studiów stacjonarnych, niestacjonarnych, podyplomowych.

Możemy się także spotkać podczas warsztatów umiejętności rodzicielskich. Współpracuję w takiej formie z rodzicami w Akademii Nauki Koszalin, a także w szkołach, przedszkolach, żłobkach.

Współpracuję ze Stowarzyszeniem SOS Wioski Dziecięce w oddziale w Karlinie i Koszalinie (Młodzieżowa Wspólnota Mieszkaniowa). Wspieram u Wspólnotowej młodzieży radzenie sobie z odrzuceniem i brakiem wiary w siebie.

Od 2013 roku współdziałałam ze Stowarzyszeniem Dobra Edukacja. Dzięki tej współpracy, we wrześniu 2018 roku w Koszalinie powstała Szkoła Podstawowa EuroSzkoła.

Dzieci i młodzież

Wizyta nastolatka (11+) i/lub rodziców u psychologa

Rodzice najczęściej kontaktują się z psychologiem pracującym z dziećmi i z młodzieżą, gdy nastolatek:
doświadcza długotrwałego obniżenia nastroju lub jego szybkich zmian (drażliwość, chwiejność, impulsywność)
• wycofuje się z relacji z rówieśnikami, z życia szkoły
• rezygnuje z dotychczasowych zainteresowań, pasji, ma trudność z motywowaniem się do prostych działań
• odczuwa brak energii do realizowania codziennych obowiązków, takich jak wstawanie do szkoły, szykowanie posiłków, uczenie się, dbanie o higienę
• ma trudności ze snem, np. ma przestawiony rytm dobowy, wybudza się w nocy, ma trudności z zasypianiem lub nie przesypia nocy
• ma trudności z koncentracją w szkole, którą najczęściej zauważają nauczyciele podczas lekcji
• ma objawy somatyczne takie jak np. bóle głowy, brzucha
• zaczyna radzić sobie z emocjami poprzez zachowania autodestrukcyjne (np. samookaleczenie się)
• zgłasza myśli samobójcze

Wizyta dziecka (0-10 lat) i/lub rodziców u psychologa

Rodzice najczęściej kontaktują się z psychologiem pracującym z dziećmi i z młodzieżą, gdy:

• zachowanie dziecka uległo zmianie w ostatnim czasie – np. stało się bardziej nerwowe, łatwiej wpada w złość, jest bardziej lękowe, wycofane,
• doświadczyło ono w ostatnim czasie sytuacji trudnych lub gdy za chwilę może takich doświadczyć – choroba, śmierć bliskiej osoby, rozwód, przeprowadzka, zmiana przedszkola, szkoły,
• nauczyciele dziecka zgłaszają niepokojące trudności w jego zachowaniu,
• rodzic zauważa, że dziecko zachowuje się inaczej niż jego rówieśnicy lub znacząco inaczej niż jego starsze rodzeństwo, gdy było w jego wieku,
• rodzic zadaje sobie pytanie, czy zachowanie dziecka jest zgodne z fazą rozwoju, naturalne w tym wieku lub czy postrzega zachowanie jako dziwaczne, nietypowe,
• rodzic ma poczucie, że sobie nie radzi.

• Powiedz dziecku gdzie idziecie, co to za miejsce, jeśli uznasz to za ważne – pokaż zdjęcia psychologa na stronie internetowej.
• Powiedz dziecku kim jest osoba, z którą się spotkacie, czym się zajmuje (do dzieci trafia często wytłumaczenie opisowe; np.: psycholog to taka osoba, która rozmawia z dorosłymi, z dziećmi o emocjach, o radości, smutku, strachu, o tym jak lepiej radzić sobie z różnymi trudnościami, w różnych sytuacjach…).
Nie strasz dziecka psychologiem np. „w końcu ktoś ci przemówi do rozsądku”, „tylko nas nie oczerniaj”. Istotą tego zawodu jest wspieranie i pomoc, nie ocenianie, dawanie dobrych rad, nakazywanie lub zabranianie.
• Niektóre dzieci kojarzą wizyty u psychologa z wizytą u lekarza, wyjaśnij, że psycholog nim nie jest.
• Powiedz dziecku dlaczego idziecie do psychologa, dlaczego podjąłeś taką decyzję np. „martwię się, że coraz częściej jesteś smutny”, „niepokoję się, że trudniej jest nam się dogadać”, dostosuj swoje słowa do możliwości percepcyjnych dziecka.
• Możesz powiedzieć: „nam też zależy, żebyśmy wspólnie znaleźli sposób, aby…” – w ten sposób dasz znać swojemu dziecku, że wiele zależy od wszystkich członków rodziny, nie tylko od samego dziecka; dzieci, szczególnie nastolatki, mają skłonność do „przypisywania sobie winy”, że to z nimi coś jest nie tak i albo one „się zmienią” albo cała rodzina będzie nieszczęśliwa.
• Wyjaśnij dziecku, jak będzie wyglądało spotkanie z psychologiem; w zależności od wieku dziecka, powiedz o tym, że będzie bawić się z psychologiem lub/i rozmawiać oraz, że może się tak zdarzyć, że będzie w gabinecie bez rodzica lub będzie chwilę czekać przed gabinetem.
• Nie planuj z dzieckiem odpowiedzi na pytania psychologa, im bardziej dziecko będzie zachowywać się naturalnie, tym łatwiej będzie psychologowi dostrzec trudności oraz sposoby reagowania.

Skontaktuj się z nami

    Jak to działa?

    Jak działa Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniu (TSR)?

    Opinie

    Our Clients

    Lorem Ipsum is simply dummy text of the printing

    Newsletter

    Prześlemy do Ciebie informacje o nowo tworzonych grupach wsparcia/edukacyjnych dla dzieci, młodzieży. O spotkaniach dla rodziców, ciekawych wydarzeniach organizowanych przez Gabinet Psychologiczny dr Maja Megier lub przez naszych przyjaciół.

      Częste pytania

      Pierwsza wizyta odbywa się zazwyczaj jedynie z rodzicami (chyba, że podczas rejestracji otrzymasz informację, że dziecko powinno być na niej razem z rodzicami). Druga to zazwyczaj spotkanie psychologa z dzieckiem.

      Najlepiej, gdy podczas pierwszej wizyty obecni będą oboje rodzice. To czas na przedstawienie swoich przemyśleń, wątpliwości, odczuć związanych z rozwojem i zachowaniem dziecka.

      Można wcześniej przygotować sobie pytania.

      Psycholog podczas tej wizyty będzie zadawał wiele pytań dotyczących dziecka. Jeśli czegoś nie rozumiesz, coś jest dla Ciebie niejasne, zadawaj pytania, proś o wyjaśnienie. Ta wizyta jest dla Ciebie.

      Spotkanie z dzieckiem ma przede wszystkim pozwolić na wstępne zbudowanie relacji, poznanie dziecka, jego naturalnych zachowań.
      Psycholog dostosowując swoje działania do wieku dziecka, będzie np. uważnym obserwatorem i/lub uczestnikiem zabawy dziecka.
      Będzie też zadawał pytania, które pozwolą lepiej poznać perspektywę dziecka. Będzie z dzieckiem rozmawiał.

      Przede wszystkim zachęcam, by dziecko przygotować na spotkanie z psychologiem. Jeśli jednak to nie wystarczy i dziecko będzie wyraźnie oponowało, słuchaj, o co prosi psycholog. W zdecydowanej większości sytuacji dzieci same decydują się na wejście lub wchodzą z rodzicem, ale ten po chwili może opuścić gabinet. Psycholog poprowadzi was w tej sytuacji, wystarczy się wsłuchać co mówi.
      Postaraj się też nie „programować” dziecka: „on na pewno nie zostanie sam”, „ona się boi i nie zostanie”. Dzieci mają w sobie dużo możliwości, by pokonywać własne lęki, warto im to naturalnie umożliwić.

      Zdecydowanie do tego zachęcam, jeśli tylko jest taka możliwość. Przekłada się to również na efektywność pracy rodziców wraz z dzieckiem po spotkaniu z psychologiem. Każdy z rodziców obserwuje rozwój swojego dziecka z nieco innej perspektywy, zwraca także uwagę na nieco inne trudności w jego zachowaniu. Oboje rodzice są bardzo potrzebni w gabinecie psychologa.

      Przekażę Ci swoje obserwacje oraz propozycje dalszych działań, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby dziecka. Mogę też zaproponować, w zależności od sytuacji, dalsze konsultacje u innych specjalistów, wykonanie diagnozy, udział dziecka w terapii indywidualnej, angażując w ten proces również rodziców.
      Mogę również zalecić konsultację u psychiatry jeśli wymaga tego sytuacja.
      Mogę zaproponować inne rozwiązania, które mogą pomóc w określonej sytuacji rodzinnej.